Jaipur, de Roze Stad

Jaipur, dinsdag 17 september, 21.00 uur

We zijn al in de Blauwe Stad Jodhpur en de Gouden Stad Jaisalmer geweest, maar we gaan nog even verder, want nu zitten we in de Roze Stad Jaipur. De echte oude stad (het gedeelte binnen de stadsmuren dat de echte roze stad is) hebben we nog niet gezien, dat gaan we morgen doen. Eerst nog even wat we de afgelopen dagen gedaan hebben:

Zondag 15 september zijn we dus, zoals José al schreef, vroeg opgestaan. En met vroeg bedoel ik dan echt vroeg, want het was 4 uur. We hadden niet eens onze wekker hoeven te zetten, want om klokslag 4 uur werd er op onze deur geklopt om chai te komen brengen. We waardeerden het enorm dat de vader van Anoop zo vroeg was opgestaan om ons thee te geven.
Een half uur later was onze jeep er om naar Tal Chhapar Sanctuary te rijden. Dit was een rit van rui, 2 uur dus we probeerden in de jeep nog wat te slapen. Dit viel erg tegen vanwege de slechte wegen.
In het park zelf zagen we meteen een antilope die enorm gewend was aan toeristen doordat er altijd koekjes aan haar gevoerd worden. Iedereen die mij kent zal begrijpen dat ik er van gruwelde toen onze gids hetzelfde ging doen. Een slecht begin van voor de rest gelukkig een erg gave dag. In het safaripark hebben we veel gave dieren gezien, waaronder honderden antilopes, nijlgau’s, behoorlijk veel verschillende vogels en een doornstaartagame. Enkele keren dachten we een slang te zien maar dat bleek helaas steeds een boomwortel te zijn. Onze gids nam goed de tijd en we hebben hier dan ook enkele uren rondgereden.
Toen we bijna in Bikaner waren (na dus weer zo’n 2 uur gereden te hebben) reed onze gids nóg een natuurgebied binnen! Dit keer zijn eigen onderzoeksgebied. Hij is namelijk met een PhD in woestijnreptielen bezig. In dit park hebben we weer wat vogels, antilopen, nijlgau’s, een gazelle en tientallen aasgieren gezien. Dat was erg gaaf.

Toen we uiteindelijk laat in de middag (rond een uur of 16.30) weer bij ons logeeradres aan kwamen, kregen we eerst het ontbijt dat we ’s morgens natuurlijk niet gehad hadden. De lunch was namelijk pas 1,5 uur later klaar. Toen we uiteindelijk de lunch op hadden, hadden we allebei (alweer) het gevoel dat onze maag elk moment kon ontploffen. Het was dan ook fijn dat we (samen met Anoop en zijn nichtje) weer even de deur uit konden vanwege de reden waarom we naar Bikaner wilden komen: de Karni Mata tempel in Deshnok, beter bekend als de Rattentempel. De reden waarom deze tempel zo genoemd wordt was al snel duidelijk: het krioelt er namelijk van de ratten. Smakelijk detail: omdat het een tempel is moeten de schoenen uit. Je loopt dus op je blote voeten door de rattenontlasting. Op zich een vieze gedachte, maar toch best bijzonder. In deze tempel zijn ratten heilig en ze worden dan ook compleet in de watten gelegd. Ze hebben ad libitum de beschikking over water en voer. Op een gegeven moment voelde ik wat prikken op mijn voet en dacht ik even dat ik gebeten werd (er zat wel echt een rat). Gelukkig was er niks te zien, want anders had ik naar de dokter gemoeten. Anoop had ons van tevoren verteld dat er ongeveer 4 witte ratten in de tempel rondlopen, en dat het geluk zou brengen als je er 1 ziet. Het moest wel onze geluksdag zijn want we hebben er 2 (tegelijkertijd) gezien! Anoop zei dat hij meestal minstens een half uur moest zoeken voor hij er 1 zag, nu zagen wij er binnen een minuut 2! Het lijkt er dus op dat we een gelukkig leven krijgen :).

Toen we weer op ons logeeradres aan kwamen stond het avondeten al min of meer klaar, terwijl we allebei nog steeds vol zaten van de lunch. We kregen dan ook met moeite een klein beetje (uit fatsoen) naar binnen.

Omdat Anoop om 23 uur de trein moest hebben (ook naar Jaipur, hij studeert daar), gingen we al om 22.15 uur richting treinstation. Wij met z’n drieën in een tuk-tuk (autoriksja), zijn ouders op de brommer. Eerst hebben we hem uitgezwaaid, en toen gingen we richting ons eigen perron. Onze trein zou een uur later vertrekken, maar stond al klaar bij het perron. Nadat we afscheid hadden genomen van onze gastheer en –vrouw hebben we onze plekken in de trein opgezocht. De vorige keer hadden we 2A gereisd (2 bedden boven elkaar), nu reisden we 3A (3 bedden boven elkaar). Ik had het bovenste bed en José sliep onder me. Het was een reis van ongeveer 9 uur, die we voornamelijk slapend hebben beleefd. De reis ging dan ook gevoelsmatig snel.

In Jaipur slapen we, in tegenstelling tot wat eerst de bedoeling was, in het Guest House van de Universiteit van Jaipur. We zouden eigenlijk bij een vriendin van José thuis gaan slapen, maar dat kwam bij nader inzien toch niet zo goed uit. Daarom hadden ze dit Guest House voor ons geregeld.

In de middag zijn we naar Galta Ji gegaan, beter bekend als The Monkey Temple. Hier zitten behoorlijk wat resusapen die erg aan mensen gewend zijn. Meteen toen we uit de tuk-tuk stapten werd al aan ons gevraagd of we pinda’s voor de apen wilden kopen (nee sukkel, je behoort wilde apen niet te voeren). Meteen daarna kwam een jongeman aanbieden (of beter gezegd: opdringen) dat het toch echt aan te raden was dat hij met ons mee zou lopen omdat de apen erg agressief zijn en regelmatig mensen aanvallen. Ik heb hem vriendelijk bedankt en hem verteld dat de apen me heus niks doen als ik ze met rust laat en het eten in de tas laat. Toen kwam er nog een verhaal dat ze zo agressief zijn doordat ze regelmatig slangen eten en dat het gif ze agressief maakt. Juist ja, snel verder dus!
We moesten eerst een heuvel beklimmen, om er boven op de top achter te komen dat we aan de andere kant weer naar beneden moesten om bij de tempel te komen. Wij waren blijkbaar bij de front gate afgezet terwijl de back gate wel direct bij de tempel ligt. Wisten wij veel :P.
Galta Ji bestaat uit verschillende waterbaden op verschillende niveaus. Pelgrims geloven dat het geluk brengt om hierin te baden en dat wordt dan ook massaal gedaan. Gelukkig was het nu niet zo druk.
In twee tempels zijn we binnen geweest. In de eerste tempel werd José gezegend (uiteraard voor geld, bleek achteraf). Ze kreeg een oranje stip op haar voorhoofd en een armbandje. In de tweede tempel moest ik er ook aan geloven. Eigenlijk was het een klein tempeltje onder de grond waar je via een klein gangetje op uit kwam. Dit hadden we zelf nooit gevonden als we er niet op gewezen werden. Bij de tempel gebeurde min of meer hetzelfde als bij de eerste tempel, maar nu dus bij ons allebei. Ook werd uiteraard achteraf om geld gevraagd, maar toen José 2 briefjes van 10 roepies (ongeveer €0,24) tevoorschijn haalde gaf hij aan dat hij meer aan 100 roepies (€1,20) zat te denken. Dit vonden we natuurlijk te veel en zeiden dat we niet meer hadden. Het gevolg was dat ik een ketting van hem kreeg (een geschenk van de Goden) en in ruil daarvoor een geschenk van ons terug wilde hebben. Toen we lieten blijken dat we geen idee hadden wat we moesten geven liet hij ons gelukkig gaan. Ik mocht zelfs de ketting houden! Mijn dag kon niet meer stuk :P.

Vandaag hadden we naar Sariska Tiger Reserve willen gaan, maar ze vroegen zo enorm veel geld dat we daar niet mee akkoord zijn gegaan. Helaas ging dus het dagje safari waar we ons zo op verheugd hadden niet door.
Op internet zag ik dat er een boekwinkel hier in de buurt ligt die veldgidsen verkoopt. Omdat ik nog steeds op zoek ben naar een veldgids voor reptielen (en amfibieën) wilde ik daar graag even langs. Toen we na ongeveer 40 min lopen daar aan kwamen bleek dat de winkel op dinsdag gesloten is. Dat hebben wij weer! Wel hebben we nog wat andere dingen gekocht die we nodig hadden.
Vervolgens hebben we een tuk-tuk gepakt naar het Central Park, hebben daar een tijd gezeten en rondgewandeld, en zijn vervolgens ergens gaan lunchen.
De rest van de middag hebben we rustig aan gedaan. Om 18 uur hadden we afgesproken met Aakanksha (waar we eigenlijk zouden gaan slapen) om samen te gaan eten. We hebben haar de cadeaus gegeven die ik vanuit Nederland had meegenomen. Eindelijk ben ik er vanaf :P!

Morgen gaan we om 9 uur weg voor een full-day city tour en ’s avonds gaan we naar Choki Dhani (1 of ander namaak Rajasthani dorp voor entertainment) om te gaan dineren. Nu dus maar langzaam gaan slapen :).

Demi