Manyeleti, Blyde River Canyon
Blijf op de hoogte en volg José
07 Augustus 2010 | Zuid-Afrika, Manyeleti
In al die dagen dat we niet geschreven hebben is er natuurlijk wel nog vanalles gebeurd.
Op dinsdag 3 augustus was José ziek . In de nacht van maandag op dinsdag 5 keer overgegeven… Daardoor hebben we allebei natuurlijk slecht geslapen. Ondanks dat Edwin ook ziek was, heeft hij ’s ochtends toch een les over ecotypes gegeven. Op zich best interessant, maar door de vele zieken en de rest die slecht geslapen had was het best een lange zit.
Het plan was dat Ed ons ’s middags mee zou nemen naar de rivier, maar doordat hij zich echt niet goed voelde ging dat niet door. In plaats daarvan nam Kevin het over. Hij vertelt natuurlijk niet zo’n leuke dingen als Ed, maar toch wel een leuke wandeling.
Lotte pakte zomaar een schelp op. Er bleek een kikker op te zitten. Toen hij opsprong kwam hij langs Lotte’s hand. Aangezien de kikker een rode buik had waren we bang dat hij misschien giftig was. Dat bleek gelukkig niet zo te zijn.
Dit keer helaas geen slang en nijlpaard gezien. Wel op de weg terug de enige echte stippelkippen (oftewel parelhoenders) gezien.
Op woensdag 4 augustus zouden we eigenlijk naar Manyeleti gaan, maar door de vele zieken (waaronder nog steeds José en Edwin ) werd dat een dag uitgesteld. In plaats daarvan kwam Douglas ons vanalles over vogels vertellen. Hij is professioneel ‘vogelspotter’ en geeft aves tours. Kortom: hij weet alles over vogels. Na een inleiding nam hij ons mee naar de rivier (zonder José), natuurlijk met verrekijker op zak. We hebben heel wat vogels gezien, maar als ik ze niet allemaal opgeschreven had, zou ik het zo weer vergeten zijn.
Oh, en voordat ik het vergeet: ’s avonds in de schemering heb ik boven de toiletten een thick-tailed bush baby gezien:).
Op donderdag 5 augustus zijn we ’s ochtends om 7 uur richting Manyeleti vertrokken. Helaas alweer zonder José. Na een schitterende reis van dik 4 uur lang (’s ochtends was het wel wat koud) kwamen we bij de gate van het park aan. Het ligt tegen het Kruger Park aan, dicht bij de Orpen Gate, maar hoort niet bij het Kruger Park. Vanaf de gate was het nog een stuk rijden naar het main camp. Onderweg al verschillende dieren gezien, waaronder impala’s (daar stikt het van… ze worden ook wel het BBQ vlees van Kruger genoemd), buffels en neushoorns (2 van ‘the big five’!!!).
Aangekomen in het kamp hebben we eerst geluncht. Ed heeft nog geprobeerd om te regelen dat we op een gewoon bed konden slapen. Eerst kon het wel, toen weer niet, toen weer wel en uiteindelijk weer niet. Welkom in Afrika :P. Toen gingen we allemaal onze tent opzetten. Omdat José er niet was ben ik bij Kevin in de tent gegaan, zodat we één tent minder hoefden op te zetten. We kozen een plaats uit met een mooi uitzicht op een meer.
Toen alle tenten stonden, zijn we weer in de truck geklommen en heeft Ed ons weer een paar uur door Manyeleti gereden. Weer behoorlijk wat dieren gezien, met als hoogtepunt 3 olifanten, 5 meter naast de weg!!! 1 Van de olifanten was al met zijn poot langs de grond aan het schrapen, dus stopte Ed wat verderop. Omdat het al aan het schemeren was zijn de foto’s door een te lange sluitertijd helaas mislukt. ’s Avonds zouden we eigenlijk nog een les over sterren doen, maar doordat Ed zich weer niet goed voelde werd dat weer uitgesteld.
’s Nachts heerlijk geslapen met het geluid van leeuwen en hyena’s op de achtergrond.
Op vrijdag 6 augustus hebben we ’s ochtends de truck weer helemaal ingepakt en zijn we op weg gegaan naar Moholoholo Rehabilitation Centre. Daar vangen ze dieren op die gewond zijn, laten ze weer op kracht komen en laten ze (als het mogelijk is) weer vrij.
Eerst was er een presentatie over hoe slecht het met veel dieren in Afrika gaat en dat het percentage echte natuur flink afneemt. Daarna was er de mogelijkheid om een cheeta te aaien. Hiervoor gebruiken ze 2 cheeta’s die hun hele leven al tam gemaakt zijn. Met deze cheeta’s gaan ze ook langs boeren om ze te vertellen wat ze aanrichten als ze dieren doodschieten. Op zich een goede zaak, maar toch hoort een cheeta niet geaaid te worden.
Daarna moesten we met een gids mee. Eerst langs een paar gierenvolières. Bij de laatste gingen we naar binnen en mochten we de gieren zelf voeren. Helaas ging dit een beetje mis. De gieren waren namelijk te hongerig en begonnen ons half aan te vallen! Toen zijn we maar weer naar buiten gegaan. Daarna was er een mogelijkheid om leeuwen, een luipaard en Afrikaanse wilde honden te voeren. En toen, als hoogtepunt van ons bezoek aan Moholoholo: een jonge zwarte neushoorn die tussen ons door liep en die we mochten aaien! Daarna nog langs was volières, waaronder één met short-tailed snake eagles (bateleur) waar we er één van mochten aaien. Toen waren we aan het eind van ons bezoek aan Moholoholo. Op naar de Blyde River Canyon!
Wow, wat een uitzicht! Na weer een schitterende reis, onder andere langs de Kadishi tufa waterval, zijn we bij een uitzichtpunt gestopt. Dat leverde behoorlijk wat mooie plaatjes op. Er waren ook souvenirkraampjes. Ik had bijna wat gekocht, maar je weet niet zeker of het wel zuivere koek is. Dus daarom toch maar niet gedaan.
Daarna gingen we weer op weg naar Hazyview, waar we onze tenten weer op hebben gezet. Gelukkig ging het al een stuk beter met José!
Vandaag (zaterdag 7 augustus): lekker een dagje vrij! Eerst lekker uitslapen (tot 8 uur, langer lukt hier niet) en daarna de hele dag niks doen :P… Uiteindelijk zouden we toch met Ed naar de rivier gaan, maar doordat hij zich niet goed voelde ging dat niet door. Toen zijn we zelf maar een uurtje wat gaan lopen. Dit keer niks interessants gezien, wel duidelijk een slang door de struiken horen glijden.
’s Avonds na het eten zijn we gaan ‘weerwolven’, totdat Iris in paniek aan kwam rennen en ons vertelde dat al haar spullen uit de tent gestolen waren (en die van Jelco). Backpackersrugzakken, alles weg. Alleen matjes, slaapzakken en de dagrugzakken die ze bij zich droegen hadden ze nog!!! Gelukkig zaten daar de paspoorten en camera ook in.
Demi
Op dinsdag 3 augustus was José ziek . In de nacht van maandag op dinsdag 5 keer overgegeven… Daardoor hebben we allebei natuurlijk slecht geslapen. Ondanks dat Edwin ook ziek was, heeft hij ’s ochtends toch een les over ecotypes gegeven. Op zich best interessant, maar door de vele zieken en de rest die slecht geslapen had was het best een lange zit.
Het plan was dat Ed ons ’s middags mee zou nemen naar de rivier, maar doordat hij zich echt niet goed voelde ging dat niet door. In plaats daarvan nam Kevin het over. Hij vertelt natuurlijk niet zo’n leuke dingen als Ed, maar toch wel een leuke wandeling.
Lotte pakte zomaar een schelp op. Er bleek een kikker op te zitten. Toen hij opsprong kwam hij langs Lotte’s hand. Aangezien de kikker een rode buik had waren we bang dat hij misschien giftig was. Dat bleek gelukkig niet zo te zijn.
Dit keer helaas geen slang en nijlpaard gezien. Wel op de weg terug de enige echte stippelkippen (oftewel parelhoenders) gezien.
Op woensdag 4 augustus zouden we eigenlijk naar Manyeleti gaan, maar door de vele zieken (waaronder nog steeds José en Edwin ) werd dat een dag uitgesteld. In plaats daarvan kwam Douglas ons vanalles over vogels vertellen. Hij is professioneel ‘vogelspotter’ en geeft aves tours. Kortom: hij weet alles over vogels. Na een inleiding nam hij ons mee naar de rivier (zonder José), natuurlijk met verrekijker op zak. We hebben heel wat vogels gezien, maar als ik ze niet allemaal opgeschreven had, zou ik het zo weer vergeten zijn.
Oh, en voordat ik het vergeet: ’s avonds in de schemering heb ik boven de toiletten een thick-tailed bush baby gezien:).
Op donderdag 5 augustus zijn we ’s ochtends om 7 uur richting Manyeleti vertrokken. Helaas alweer zonder José. Na een schitterende reis van dik 4 uur lang (’s ochtends was het wel wat koud) kwamen we bij de gate van het park aan. Het ligt tegen het Kruger Park aan, dicht bij de Orpen Gate, maar hoort niet bij het Kruger Park. Vanaf de gate was het nog een stuk rijden naar het main camp. Onderweg al verschillende dieren gezien, waaronder impala’s (daar stikt het van… ze worden ook wel het BBQ vlees van Kruger genoemd), buffels en neushoorns (2 van ‘the big five’!!!).
Aangekomen in het kamp hebben we eerst geluncht. Ed heeft nog geprobeerd om te regelen dat we op een gewoon bed konden slapen. Eerst kon het wel, toen weer niet, toen weer wel en uiteindelijk weer niet. Welkom in Afrika :P. Toen gingen we allemaal onze tent opzetten. Omdat José er niet was ben ik bij Kevin in de tent gegaan, zodat we één tent minder hoefden op te zetten. We kozen een plaats uit met een mooi uitzicht op een meer.
Toen alle tenten stonden, zijn we weer in de truck geklommen en heeft Ed ons weer een paar uur door Manyeleti gereden. Weer behoorlijk wat dieren gezien, met als hoogtepunt 3 olifanten, 5 meter naast de weg!!! 1 Van de olifanten was al met zijn poot langs de grond aan het schrapen, dus stopte Ed wat verderop. Omdat het al aan het schemeren was zijn de foto’s door een te lange sluitertijd helaas mislukt. ’s Avonds zouden we eigenlijk nog een les over sterren doen, maar doordat Ed zich weer niet goed voelde werd dat weer uitgesteld.
’s Nachts heerlijk geslapen met het geluid van leeuwen en hyena’s op de achtergrond.
Op vrijdag 6 augustus hebben we ’s ochtends de truck weer helemaal ingepakt en zijn we op weg gegaan naar Moholoholo Rehabilitation Centre. Daar vangen ze dieren op die gewond zijn, laten ze weer op kracht komen en laten ze (als het mogelijk is) weer vrij.
Eerst was er een presentatie over hoe slecht het met veel dieren in Afrika gaat en dat het percentage echte natuur flink afneemt. Daarna was er de mogelijkheid om een cheeta te aaien. Hiervoor gebruiken ze 2 cheeta’s die hun hele leven al tam gemaakt zijn. Met deze cheeta’s gaan ze ook langs boeren om ze te vertellen wat ze aanrichten als ze dieren doodschieten. Op zich een goede zaak, maar toch hoort een cheeta niet geaaid te worden.
Daarna moesten we met een gids mee. Eerst langs een paar gierenvolières. Bij de laatste gingen we naar binnen en mochten we de gieren zelf voeren. Helaas ging dit een beetje mis. De gieren waren namelijk te hongerig en begonnen ons half aan te vallen! Toen zijn we maar weer naar buiten gegaan. Daarna was er een mogelijkheid om leeuwen, een luipaard en Afrikaanse wilde honden te voeren. En toen, als hoogtepunt van ons bezoek aan Moholoholo: een jonge zwarte neushoorn die tussen ons door liep en die we mochten aaien! Daarna nog langs was volières, waaronder één met short-tailed snake eagles (bateleur) waar we er één van mochten aaien. Toen waren we aan het eind van ons bezoek aan Moholoholo. Op naar de Blyde River Canyon!
Wow, wat een uitzicht! Na weer een schitterende reis, onder andere langs de Kadishi tufa waterval, zijn we bij een uitzichtpunt gestopt. Dat leverde behoorlijk wat mooie plaatjes op. Er waren ook souvenirkraampjes. Ik had bijna wat gekocht, maar je weet niet zeker of het wel zuivere koek is. Dus daarom toch maar niet gedaan.
Daarna gingen we weer op weg naar Hazyview, waar we onze tenten weer op hebben gezet. Gelukkig ging het al een stuk beter met José!
Vandaag (zaterdag 7 augustus): lekker een dagje vrij! Eerst lekker uitslapen (tot 8 uur, langer lukt hier niet) en daarna de hele dag niks doen :P… Uiteindelijk zouden we toch met Ed naar de rivier gaan, maar doordat hij zich niet goed voelde ging dat niet door. Toen zijn we zelf maar een uurtje wat gaan lopen. Dit keer niks interessants gezien, wel duidelijk een slang door de struiken horen glijden.
’s Avonds na het eten zijn we gaan ‘weerwolven’, totdat Iris in paniek aan kwam rennen en ons vertelde dat al haar spullen uit de tent gestolen waren (en die van Jelco). Backpackersrugzakken, alles weg. Alleen matjes, slaapzakken en de dagrugzakken die ze bij zich droegen hadden ze nog!!! Gelukkig zaten daar de paspoorten en camera ook in.
Demi
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
