Paniek op de grensovergang
Blijf op de hoogte en volg José
16 Augustus 2010 | Swaziland, Lobamba
Deel 1)
Gistermiddag zijn we met Ed nog een stukje gaan lopen. In totaal zo’n 3 uur weggeweest, maar nauwelijks van het kamp af geweest. Met Ed is het niet mogelijk om ver te lopen, want bij ieder struikje dat we tegenkomen heeft hij wel wat te vertellen. Eerst gingen we nog even bij de schedels kijken, want we wilden het verschil weten tussen de schedels van witte en zwarte neushoorns. Daarna kwamen we knobbelzwijnen tegen waar hij een heleboel over verteld heeft. Daarna zagen we de meest gefotografeerde boom van Afrika, namelijk de Acacia. Nee, ahum, toch niet :P… Die fout maken heel veel mensen. Dit is echter geen Acacia, maar Albisia. Hij heeft namelijk geen stekels, wat elke Acacia wel heeft.
Wat voor ons het prachtige reservaat Mlilwane leek, bleek later tijdens de wandeling een heel ongezond systeem te zijn. Geen insecten bij het water en allemaal bomen die hier niet thuishoren. Jammer!
Nu zijn we van Swaziland onderweg naar St. Lucia, weer in Zuid-Afrika. We staan stil op de grensovergang. Een half uur geleden is Ed meegenomen door een agente. Rick zag dat een andere agent een foto vasthad van iemand die verdacht veel op Ed leek. Ed is nog steeds niet terug. Nog even afwachten dus.
Demi
Deel 2)
Oké we staan hier nu zo’n 2 uur. Ed kwam net terug met een agent. Hij moet de cel in, want hij heeft iets gedaan in 1999. Maar hij kan bewijzen dat hij toen ergens anders was en het niet gedaan heeft. Echt belachelijk! 11 Jaar geleden. Hij is inmiddels al heel vaak de grens over geweest en dan komen ze er nu mee.
Maar nu is het alweer anders. De zaak was al afgehandeld en nu wachten we op een fax uit Port Elizabeth dat het een misverstand is. Er was geen arrestatiebevel. Welkom in Afrika. Ed staat nu weer buiten met een agent. Oh en nu gaan ze weer naar binnen met Francis. Wat een gedoe! We hebben honger en ons eten is op. En ik heb hoofdpijn. Waren we maar bij een andere grens overgestoken, dan was het niet gebeurd.
Het werd nog mooier. Ed werd weer opnieuw gearresteerd. Hij ging in een politieauto richting politiebureau. En Francis heeft de truck gereden. Toen draaiden we ineens om op de weg en reden we terug naar de grens. En daarna zagen we de politieauto weer langsrijden, zonder Ed. Ze hadden een telefoontje gekregen dat het toch een foutje was. Pfff. Het was een arrest van lang geleden dat al afgehandeld was. En het was door de politie van Port Elizabeth niet goed doorgegeven. Stomme politie van Zuid-Afrika. Ze waren de formulieren van Iris en Jelco ook kwijtgeraakt.
Maar we zijn nu in St. Lucia. Onze campingplaats is “gejat”; weggegeven aan een groep gillende/schreeuwende Fransozen. We staan nu in 2 groepen op 2 verschillende veldjes. Onderweg hebben we nog een giraffe, baviaan, vervet, duiker en zebra gezien. Door de vertraging gaan we niet koken, maar friet en hamburger eten. Woohoo!
José
Gistermiddag zijn we met Ed nog een stukje gaan lopen. In totaal zo’n 3 uur weggeweest, maar nauwelijks van het kamp af geweest. Met Ed is het niet mogelijk om ver te lopen, want bij ieder struikje dat we tegenkomen heeft hij wel wat te vertellen. Eerst gingen we nog even bij de schedels kijken, want we wilden het verschil weten tussen de schedels van witte en zwarte neushoorns. Daarna kwamen we knobbelzwijnen tegen waar hij een heleboel over verteld heeft. Daarna zagen we de meest gefotografeerde boom van Afrika, namelijk de Acacia. Nee, ahum, toch niet :P… Die fout maken heel veel mensen. Dit is echter geen Acacia, maar Albisia. Hij heeft namelijk geen stekels, wat elke Acacia wel heeft.
Wat voor ons het prachtige reservaat Mlilwane leek, bleek later tijdens de wandeling een heel ongezond systeem te zijn. Geen insecten bij het water en allemaal bomen die hier niet thuishoren. Jammer!
Nu zijn we van Swaziland onderweg naar St. Lucia, weer in Zuid-Afrika. We staan stil op de grensovergang. Een half uur geleden is Ed meegenomen door een agente. Rick zag dat een andere agent een foto vasthad van iemand die verdacht veel op Ed leek. Ed is nog steeds niet terug. Nog even afwachten dus.
Demi
Deel 2)
Oké we staan hier nu zo’n 2 uur. Ed kwam net terug met een agent. Hij moet de cel in, want hij heeft iets gedaan in 1999. Maar hij kan bewijzen dat hij toen ergens anders was en het niet gedaan heeft. Echt belachelijk! 11 Jaar geleden. Hij is inmiddels al heel vaak de grens over geweest en dan komen ze er nu mee.
Maar nu is het alweer anders. De zaak was al afgehandeld en nu wachten we op een fax uit Port Elizabeth dat het een misverstand is. Er was geen arrestatiebevel. Welkom in Afrika. Ed staat nu weer buiten met een agent. Oh en nu gaan ze weer naar binnen met Francis. Wat een gedoe! We hebben honger en ons eten is op. En ik heb hoofdpijn. Waren we maar bij een andere grens overgestoken, dan was het niet gebeurd.
Het werd nog mooier. Ed werd weer opnieuw gearresteerd. Hij ging in een politieauto richting politiebureau. En Francis heeft de truck gereden. Toen draaiden we ineens om op de weg en reden we terug naar de grens. En daarna zagen we de politieauto weer langsrijden, zonder Ed. Ze hadden een telefoontje gekregen dat het toch een foutje was. Pfff. Het was een arrest van lang geleden dat al afgehandeld was. En het was door de politie van Port Elizabeth niet goed doorgegeven. Stomme politie van Zuid-Afrika. Ze waren de formulieren van Iris en Jelco ook kwijtgeraakt.
Maar we zijn nu in St. Lucia. Onze campingplaats is “gejat”; weggegeven aan een groep gillende/schreeuwende Fransozen. We staan nu in 2 groepen op 2 verschillende veldjes. Onderweg hebben we nog een giraffe, baviaan, vervet, duiker en zebra gezien. Door de vertraging gaan we niet koken, maar friet en hamburger eten. Woohoo!
José
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
