De moesson is begonnen!

Voordat ik vertel over de afgelopen weken moet ik even iets rechtzetten. Ik ben namelijk een ontzettende dramaqueen. Na mijn vorige reisverslag en mijn status update op facebook over heimwee kreeg ik heel veel lieve en bezorgde reacties. Mensen, het valt allemaal wel mee ;). Mijn onderzoek staat weer op de rails. Natuurlijk mis ik Nederland wel, maar tegelijkertijd heb ik het hier ook naar mijn zin. Mijn heimwee is niet zo erg dat ik meteen naar huis wil ;)

Anyway, de moessonregens zijn aangekomen! Het regent nu elke dag, maar de hoeveelheid is nog niet zo groot. Ik denk dat dat nog zal veranderen de komende weken. Het zal tot ergens in september blijven regenen. India is de omgekeerde wereld. Het is hier het hele jaar door ontzettend zonnig en warm. Te warm, dat ben ik nu met ze eens. Een paar maanden in het jaar regent het. De regen brengt verkoeling, in plaats van 35 graden midden op de dag is het nu 26 graden. De nachten zijn gelukkig ook koeler. In Nederland kan het elke dag van het jaar regenen, en alleen als de temperatuur stijgt en de zon gaat schijnen gaan mensen naar buiten. De meeste Nederlanders, vooral vrouwen, willen graag een zongebruinde huid. Hier in India willen de vrouwen zo wit mogelijk blijven, ze hebben er zelfs speciale crèmes voor. Op de eerste dag dat het echt begon te regenen in plaats van miezeren wilde iedereen naar buiten toe. Ik wilde weten wat er nou zo leuk was aan in de regen lopen, dus ik ging mee... en toen gleed ik uit op een glibberige traptree, met mn slippers zonder profiel. Dat deed pijn! Heb nu nog steeds een enorme blauw-paarse-geel-groene blauwe plek op mn kont. Ik ben daarna nog veel vaker bijna uitgegleden, dus het is hoog tijd voor nieuwe slippers/sandalen. Door al die regen en algengroei zullen de tegels alleen maar gladder worden ;).

Voordat de regens begonnen zijn we - Ekta, mijn kamergenoot, Aakanksha en Kashmira, onze buurkamergenoten, en nog twee VSRP jongens, Sai en Asaj - naar de beroemdste tempel van Mumbai geweest: de Siddhivinayak tempel. Op facebook heb ik al iets over deze dag geplaatst. Ik wist dat er veel mensen zouden zijn, maar zoveel mensen had ik niet verwacht. Mensen stonden in en lange rij, en er waren dranghekken. Het voelde als in de rij staan in de Efteling. Aan het einde moesten we onze slippers inleveren, want je mag geen enkele tempel betreden met schoenen/slippers aan. De tegels in de zon waren gloeiend heet! Daarom stonden mensen in de rij in de schaduw, en waar geen schaduw was lagen matjes zodat we niet op de tegels hoefden te staan. Het Efteling gevoel werd nog groter toen we eindelijk in de tempel uitkwamen. Elke keer mocht een groepje mensen naar binnen, om het beeld van Ganesha, de Hindu god met het olifantenhoofd, te zien. Alsof de achtbaan vol is, en je moet wachten op de volgende rit. Toen we eenmaal aan de beurt waren moest ik mijn best doen om niet de verkeerde kant op geduwd te worden. Ik heb het beeld gezien, en snel daarna stonden we alweer buiten. Rustgevend en spiritualiteit zijn de eerste woorden die bij me opkomen als ik aan tempels denk, maar dit was absoluut niet wat ik verwacht had. Misschien moet ik binnenkort ook eens een minder beroemde tempel bezoeken.

Sinds mijn vorige reisverslag zijn we ook uit eten geweest met de mensen van ons lab, op een dag dat Sulabha en Shobhona er allebei niet waren. We hebben heerlijk lang gelunched bij een Italiaans restaurant. Ik ben ook eindelijk naar het beroemde Leopold Cafe geweest met Aakanksha. Het eten was lekker, en toch wel duur in vergelijking met andere restaurants. Wel 6 euro voor een bord pasta, terwijl dat in andere restaurants rond de 4 euro is.

Zoals ik al zei, mijn onderzoek staat weer op de rails. Erg soepel loopt het niet, maar langzaam krijg ik toch resultaten die ik kan gebruiken. Twee weken geleden heb ik een enorm drukke week gehad. Eerst was onze Giemsa kleuring op (daarmee kleuren we de bloedcellen zodat we kunnen bepalen welk percentage geinfecteerd is). Er was nog een oude Giemsa, maar die bleek niet te werken, dus toen moest ik het werk van 3 dagen opnieuw doen. Daarna hadden we een groot experiment gepland: we zouden van 15 muizen het bloed, de hersenen, de mild en de thymus verzamelen en daar wat testjes op doen. Dit was een werkdag van 16 uur, echt ontzettend lang. We wilden simpel gezegd bepalen welke type witte bloedcellen aanwezig zijn, en daarvoor gebruiken we antibodies. Op de dag van het experiment bleek dat we wel alle antibodies hadden, maar nergens was genoeg van. Dus toen moesten we snel overstappen op een antibody cocktail, die nu misschien niet eens gewerkt heeft. Dat was een 50-urige werkweek, echt heel erg lang! Nu is het gelukkig iets rustiger.

Ondertussen blijf ik druk bezig met mijn onderzoek. Ik moet alvast een verslag schrijven (want voor het VSRP programma moet ik ook een verslag inleveren en een presentatie geven op de 28e), ik ben mijn stage aan het regelen (ik kan heel waarschijnlijk mijn stage in A'dam doen over tuberculose), en ik moet mijn visum verlengen. Dat laatste gaat nog moeilijk worden, aangezien ik een x entry visa heb. De Nederlande ambassade en het consulaat in India kunnen me niet helpen, en volgens de website van het FRRO kan ik het alleen verlengen als ik zelf Indiaase nationaliteit heb gehad, als mijn ouders/grootouders uit India komen, of als ik trouw met iemand uit India.. Ik hoop komende week meer te weten te komen over de mogelijkheden. Als ik mijn visum niet kan verlengen moeten we onze reis door India binnen een maand doen, want dit visum verloopt op 30 september. Daarna willen we sowieso wel naar Nepal. Daar verwacht ik zeker rust en spiritualiteit. En mooie uitzichten.

Nu is het tijd om van deze luie zondag nog iets nuttigs te maken. Het is 12 uur 's middags en ik zit nog in bed. Tijd om te douchen, lunchen en snel mijn werk voor vandaag afmaken. Daarna gaan we waarschijnlijk winkelen ;). Nieuwe schoenen? Kurti? Paraplu?