Ik ben een VIP :D

Het is nu precies een week nadat ik ziek werd. Nu blijkt dat ik niet de enige was. Veel mensen die lunch hebben gehad tijdens de open dag zijn ziek geworden, waaronder Disha en Arijit. Dus die lunch krijgt de schuld van alles! Die lunch was niet verzorgd door het TIFR, maar kwam van buitenaf.. Ik ben nog steeds niet helemaal hersteld, ik heb nog elke dag buikkrampen, maar daar kan ik mee leven.

Doordeweeks gebeurt er niet heel veel. Ik ga elke dag naar het lab, ook al heb ik geen labwerk. Ik moet eerst mn proposal schrijven. Het lab is niet de beste plek om literatuur door te spitten, dus ik heb ook voor het eerst de bibliotheek opgezocht. Binnen is het gelukkig lekker koel, de airco staat flink aan! Soms is het zelfs koud binnen, en dan is het niet erg om een legging/lange broek te dragen. Buiten is dat veel te warm, maar niemand draagt een korte broek. Blote (boven)benen zijn blijkbaar 'not done', dus ik doe dat ook niet. Blote schouders zie ik wel regelmatig, en gek genoeg ook heel veel blote buiken (vrouwen met sari's). Een blote buik is blijkbaar lang niet zo uitdagend als blote benen.. Mijn dagindeling ziet er inmiddels ook anders uit dan het schema dat ik in NL gewend was. Tussen 8 en 10 is er ontbijt, studenten komen naar het lab als ze daar zin in hebben en uitgeslapen zijn.. meestal tussen 10 en 12, rond 1 uur is het lunchtijd, rond 4 uur is het tijd voor thee, en als er daarna nog mensen geen thee hebben gehad gaan we rustig nog een keer voor thee. Thee is overigens HELE sterke thee. Een kopje wordt voor de helft met thee gevuld, de andere helft is melk, en daarna gaat er nog een schep suiker in. Het avondeten moet voor veel studenten tussen de experimenten door, vlak voordat de oost kantine dicht gaat om 8 uur. Voor mij houdt dan de werkdag meestal op. Er zijn studenten die nog langer doorwerken, tot midden in de nacht. Het gebouw is altijd open, en de baas is weg, dus dan kan de muziek vol aan en kunnen er films gekeken worden tussen de incubaties door. Dit lijkt allemaal op zn relaxt te gaan, maar ondertussen werken de studenten hier heel hard (al is het op andere uren dan ik gewend ben). De prestatiedruk is hoog.. Veel mensen werken zelfs in het weekend door.

Behalve afgelopen vrijdagavond. Toen was er een feest. Blijkbaar mag dat 1x per jaar, op het dakterras van het studentenhostel. Vanaf het instituut kon ik de knetterharde bollywood muziek al horen. De mensen op dat feestje waren dronken, high, superbezweet, en gingen helemaal los. Iedereen danst dezelfde danspasjes, uit bollywoodfilms denk ik, en mannen in te strakke broeken maken té soepele heupbewegingen.. Het was wel superleuk. Ik heb daar helaas geen foto's van, want ik wilde mn camera niet meenemen.

Dit weekend wilde ik iets leuks gaan doen. Het kan niet zo zijn dat ik zometeen een maand in India ben, en nog niet eens echt iets van de stad heb gezien. Verschillende mensen hadden me beloofd om een keer iets leuks te gaan doen. Disha wilde graag, maar ze was ziek. Saumya wilde met me winkelen, maar ik kon haar zaterdag nergens vinden en ook niet bereiken op haar telefoon. Dus, toen heb ik de knoop doorgehakt. Iedereen is te druk met zijn/haar experimenten en daar ga ik niet langer op wachten. Vandaag ben ik om 7 uur opgestaan, zodat ik op tijd een taxi kon pakken naar de Gateway of India. Vanaf daar gaat een boot naar Elephanta Island, waar een aantal Hindoeïstische en Boeddhistische grotten zijn. Dat leek me niet een te moeilijke opgave voor een eerste keer alleen op pad, maar ik heb toch dingen meegemaakt!

Het begon met de taxi. Normaal zetten ze een meter aan, die per km een bedrag rekent. Het begintarief is 19 rupees. Deze man had al over de 300 rupees op de meter staan en weigerde het ding op 0 te zetten (we waren al aan het rijden). Hij zei dat het 100 rupees zou kosten, ivm het verkeer en omdat het zondag is.. de grootste onzin. Dat is minimaal het dubbele van wat die rit normaal zou kosten, dus eenmaal bij de Gateway weigerde ik dat bedrag te betalen. 50 of niets, heb ik heb gezegd. Uiteindelijk ben ik weggelopen zonder te betalen. Meteen werd ik omringd door mensen die me dingen wilden aansmeren, waaronder iemand die me een dagprogramma probeerde te verkopen. Ik was met die man in gesprek, want hij zag er verder wel vertrouwd uit, en toen kwam de taxichauffeur terug. Hij wilde toch graag geld zien, dus hij wilde alsnog 100 rupees hebben. Ik zei weer nee, je kunt 50 krijgen. Dan had je maar die meter aan moeten zetten. Dus toen ging hij akkoord met 50, alleen als ik een briefje van 50 had. Dat had ik niet, ik had 100. Die man van het dagprogramma wilde me graag te vriend houden, dus hij wisselde voor me. Ik wilde helemaal geen dagprogramma, ik wilde gewoon naar dat eiland en terug, dus ik heb gezegd dat ik wel even zou rondkijken.

Nog geen 2 meter verderop stond een of ander religieus mannetje. Voordat ik het in de gaten had bond hij een rood/geel gekleurd touwtje om mn pols en begon hij een gebed te mompelen. Ik moest een bloemetje vasthouden en ik kreeg zo'n stip op mn hoofd. Daarna moest ik betalen. Wat?! Ja, wacht even.. Ik heb hier niet om gevraagd, dus ik ga niets betalen. 'Holy money' zei hij. Nou, nee.

Weer 2 meter verderop stond een man met een fotoalbum. Of ik op de foto wilde. Ja, en weer betalen zeker. NEE! Ik ben naar een rustige plek gelopen zodat ik zelf de Gateway op de foto kon zetten, en het Taj Mahal hotel. Toen kwamen er 2 mannen naar me toe en ze vroegen om een foto. 'No money' riepen ze, want ze zagen me al boos kijken. Ze wilden graag met mij op de foto. Waarom? Weet ik veel. Daarna waren er nog 2 mannen die met me op de foto wilden. En daarna nog 3. Toen heb ik maar meteen gevraagd of ze mij dan even op de foto konden zetten met de Gateway (dat is een verschrikkelijk lelijke foto geworden, want die kerel wilde alleen maar op mij inzoomen en probeerde met zn hand het zonlicht tegen te houden, waardoor zijn hand, mijn hoofd en een klein stukje Gateway op de foto staan). Daarna heb ik alleen nog maar nee gezegd tegen mensen die met me op de foto wilden. Ik ben geen VIP!

Uiteindelijk liep ik naar de boten toe om een kaartje te kopen, en daar was die man van het dagprogramma weer! Om te vragen wat ik besloten had. Verdorie, die kerel heeft me de hele tijd gevolgd! :P Nouja, ik een kaartje kopen en de boot in. De tocht naar het eiland duurde ongeveer een uur, dus ik had de tijd om wat vertrouwde gezichten uit te zoeken. Ik heb me aangesloten bij 2 vrouwen uit Iran, een moeder en een dochter (Aida ;)). Uiteindelijk was het best gezellig. We hebben met z'n drieën alle grotten bekeken, en Aida wilde me een paar keer op de foto zetten, zodat ik er zelf ook nog een paar keer op sta :). De grotten waren vroeger geen grotten, ze zijn helemaal uitgehakt in de vorm van pilaren en sculpturen, die het verhaal van de god Shiva uitbeelden. Arijit legde het me heel mooi uit, Shiva is een soort van Zeus van het Hindoeïsme. Het verhaal is me nog niet helemaal duidelijk, maar de beelden in de grotten zijn erg mooi en indrukwekkend. Na de grotten moesten Aida en haar moeder terug, en ik ben zelf nog de heuvel op geklommen om de oude kanonnen te bekijken. Toen begon het weer, mannen wilden met me op de foto, meisjes in groepjes waren aan het giechelen, mensen maakten stiekem foto's van me met hun telefoon terwijl ik langs liep..

Na een zeer verfrissend drankje in een bar (het was zeker 35 graden in de volle zon), ben ik weer naar de boot gelopen. Iemand kwam naast me lopen en vroeg waar ik vandaan kwam. Ik dacht.. nee nu heb ik er echt genoeg van! Maar het was eigenlijk een hele aardige jongen (ik ben zn naam vergeten, maar het betekende God van God, of zoiets). Hij legde uit dat mensen graag met me op de foto willen omdat:
1. ze graag de indruk willen maken dat buitenlanders welkom zijn. Ze willen met foto's hun vrienden/familie laten zien dat ze een buitenlander hebben ontmoet en dat ze een goed gesprek hebben gehad, blablabla
2. ze heel erg gefascineerd zijn door buitenlandse mensen
3. ze mij gewoon mooi vinden :P
Ik was zo blij dat ik hem heb leren kennen. Toen ik eenmaal terug was bij de Gateway moest ik een taxi vinden die me terug kon brengen. Ik trek natuurlijk alleen maar taxi's aan die naar toeristische plekken willen rijden. Ik was aan een chauffeur aan het uitleggen waar ik heen wilde, toen kwam die jongen weer aanlopen. Hij heeft me geholpen met een goede, betrouwbare taxichauffeur vinden, die niet 2x het bedrag vraagt en me daadwerkelijk naar het goede adres brengt. Dat gaat dan allemaal in het Hindi of Marathi. Ik moet toch snel meer Hindi gaan leren, want voor de taxi's is Engels alleen niet voldoende.

Nou, dit was wel weer een lang genoeg verhaal dacht ik! :P Foto's van mijn avontuur staan al op facebook, en ik zal ze ook snel aan mijnalbum.nl toevoegen voor mijn facebookloze fans ;). Ik kan handtekeningen uitdelen als ik terug ben in NL :)