Tradities

Ik ben nooit echt trots geweest op Nederland. Of misschien moet ik zeggen, ik ben me er nooit van bewust geweest. Ik ben nu ruim 2 maanden hier, en ik praat ontzettend veel over Nederland! Vooral omdat het Koninginnedag was, en we nu een koning hebben. En omdat ik herdenkings- en bevrijdingsdag gemist heb. Ik heb uitgebreid uitgelegd wat er tijdens deze feestdagen gevierd wordt en ik heb een groot deel van de troonswisseling online terug gekeken. Stiekem moest ik wel een beetje aan Evita denken. Ik denk dat Maxima veel meer met de mensen heeft, en de mensen met haar. Ze ziet er mooi uit en heeft een vriendelijke uitstraling. Ze is Argentijns. En ze stond op een balkon… Verder ben ik trots op onze Nederlandse sporters, onze bands/artiesten, onze muziekfestivals.. Ik ben trots als ik in winkeltjes Nederlandse producten zie, en ik ben trots op onze Nederlandse kaas, die ze hier ook erg lekker vinden :).

Over eten gesproken, sommige dingen worden traditioneel met de handen gegeten. Chapati’s heb ik al eerder met mijn handen gegeten. Chapati’s zijn platte, als pannenkoek/wraps uitziende dingen. Daar scheur je een stuk vanaf en daarmee pak je je eten (met veel saus) op, zonder dat je je vingers in de saus vies te maken. Het eten van rijst met je handen is smerig! Maar leuk. Ik werd gedwongen door Saumya & Co, toen Sumans ouders voor Sumans lab gekookt hadden. Natuurlijk was ik nogal onhandig, omdat ik het nog niet eerder gedaan had, én omdat iedereen naar me aan het kijken was. Ik werd zelfs gefilmd! Uiteindelijk denk ik dat ik het goed deed. Ik heb in ieder geval mijn bord leeg gegeten, en het was erg lekker. Als toetje hadden we iets dat verdacht veel leek op rijstepap. Ook dat heb ik met mijn handen gegeten. Met 1 hand ;). India is een ontzettend groot land. Elke regio heeft z’n eigen keuken en specialiteiten (en eigen taal, dans, etc). Het eten dat Sumans ouders hebben klaargemaakt, en het eerste restaurant waar ik heen geweest ben (‘Calcutta Club’) is Oost Indiaas. Deze week zijn we naar een restaurant geweest, ‘Madras Cafe’: Zuid Indiaas. Het is de bedoeling dat ik uit elke regio gerechten probeer. Wordt vervolgd.. ;)

De laatste paar weken zijn er veel mensen jarig geweest. De mensen hier hebben een paar interessante tradities, wat verjaardagen betreft. Dit is verder niet gebruikelijk in India. Er wordt een taart gekocht voor de jarige, en iedereen die om 12 uur ’s nachts in het gebouw is komt bij elkaar. Om 12 uur wordt de jarige opgehaald. Hij/zij moet de kaarsjes uitblazen en er wordt ‘happy birthday’ gezongen. Tot nu toe is alles nog normaal.. Na het blazen en zingen wordt de taart gesneden en met handen gegeten. Om de jarige te feliciteren voer je diegene, en vervolgens smeer je een stuk taart over zijn/haar gezicht. Elke keer is er chocoladetaart of iets met veel slagroom. De jarige ziet er verschrikkelijk uit als ze klaar zijn. Als de jarige een hij is heeft hij nog een groter probleem, want hij krijgt ‘birthday bumps’. Hij wordt aan armen en benen opgetild en krijg schoppen onder z’n kont. Als de jarige een vrouw is wordt er een mannelijk slachtoffer aangewezen :P.

India is trouwens hét perfecte land voor mij, wat blingbling betreft. Ik heb zoveel mooie dingen gezien. Blingbling kleding, blingbling tassen, blingbling haarstukjes, blingbling sieraden, blingbling schoenen. Ik ben zelfs bij een schoenenwinkel naar binnen gegaan om al het bling te bewonderen. Een van de medewerkers was super vriendelijk. Ik mocht foto’s maken en allerlei schoenen passen. Hij hoopte natuurlijk dat ik iets zou kopen, maar nee. Ik wilde alleen kijken en passen :P. Blijkbaar heeft elke schoenenwinkel de voorraad op de verdieping boven de winkel. Er zit een groot gat in het plafond, en wanneer mensen een ander maat willen proberen roept een medewerker iets naar boven, en komt de juiste doos door het gat naar beneden gevallen.

Ik wilde nog een stuk schrijven over tradities als mensen gaan trouwen. De kans is namelijk heeeel groot dat Demi en ik blijven t/m halverwege november. Ik zal in ieder geval een sari moeten kopen. Ik weet dat er een hele hoop tradities zijn, en dat alles bij elkaar een aantal dagen duurt, maar ik weet nog niet precies hoe. Dat bewaar ik voor mn volgende blog.

Nog even over mijn onderzoek: het is de bedoeling om zowel volwassen muizen (6 weken of ouder) en pasgeboren muizen (10 dagen of ouder) te infecteren met malaria. We infecteren de muizen door een injectie met geïnfecteerde rode bloedcellen. In andere onderzoeken wordt 1 miljoen rode bloedcellen gebruikt. Onze muizen kunnen blijkbaar tegen een stootje, want van 1 miljoen worden ze niet ziek. Vreemd genoeg is 5 miljoen wel genoeg voor de volwassen dieren, maar niet voor de jonge dieren. We hebben de dosis verhoogd naar 50 miljoen.. en wél 1 muis heeft parasieten in het bloed. En niet een beetje. Meteen 44%. We snappen er nog niet zoveel van, maar dat is ook wel leuk. Het is een puzzel. Wel een puzzel die snel opgelost moet worden. Ik heb nog 4 maanden, en ik moet - simpel gezegd - de gevolgen van de infectie in de hersenen van de jonge muizen onderzoeken. Alleen een dosis is niet zo interessant, én een beetje weinig data voor een 6 maanden lange thesis..